English - Turkish
Definition of a person who absents himself, or does not attend in English Turkish dictionary
- absentee
- {i} devamsız kimse
- absentee
- bulunması gereken yere gelmeyen kimse
- absentee
- devamsız
- absentee
- görevi başında olmayan
- absentee
- vazifesi başında bulunmayan
- absentee
- {i} görevi başında bulunmayan kimse
- absentee
- {s} (bir yerde bulunması gerekirken orada) bulunmayan (kişi)
- absentee
- {i} başka bir ülkede oturan mal sahibi
- absentee
- {i} gelmeyen kimse
- absentee
- {i} (bir yerde bulunması gerekirken orada) bulunmayan kişi/şey, hazır olmayan kişi
- absentee
- (Askeri) BULUNMAYAN, VAZİFEDE BULUNMAYAN GAİP, GÖREVİ BAŞINDA BULUNMAYAN; BAŞKA BİR ÜLKEDE İKAMET EDEN (MAL SAHİBİ): Firar kastı olmaksızın vazife yerinden izinsiz ayrılan kimse
- absentee
- başka bir memlekette ikamet eden
- absentee
- eksik
- absentee
- absenteeism vazifesi başında veya malın olduğu memlekette bulunmama itiyadı
Related Terms
a person who absents himself, or does not attend
Hyphenation
a per·son who absents himself, or does not at·tendPronunciation
Resimler
History
Favorites