Definition of completion, termination; purpose, aim; death in English Turkish dictionary
- end
- {f} sona ermek
Öyle sona ermek zorunda değildi.
- It didn't have to end like that.
Öyle sona ermek zorunda değil.
- It doesn't have to end like that.
- end
- {f} son vermek
Tom buna bir son vermek istiyor.
- Tom wants to end this.
Onların hararetli tartışmaya bir son vermek için boşuna uğraştı.
- He tried in vain to put an end to their heated discussion.
- end
- son bulmak
- end
- sona erdirmek
Onlar sadece İngiliz egemenliğini sona erdirmek için savaştılar.
- They had just fought a war to end British rule.
Fadıl evliliği sona erdirmek istedi.
- Fadil wanted to end the marriage.
- end
- {i} mec. ölüm, son
- end
- son kısım
- end
- bitim
Onlar performansın bitiminden önce ayrıldılar.
- They left before the end of the performance.
Oyunun bitimiyle birlikte müthiş bir sevince büründük.
- As soon as the game ended, we became overjoyed.
- end
- {f} bit
Onların tartışması sonunda berabere bitti.
- Their argument eventually ended in a draw.
Hayat hiç bitmez fakat dünyadaki hayat biter.
- Life never ends but earthly life does.
- end
- {i} erek
- end
- {i} akıbet
- end
- encam
- end
- {i} kalıntı
- end
- end onbaş başa
- end
- tos vuruşu gibi baş başa
- end
- (Tıp) Son, uç, herhangi bir oluşumun sonu veya ucu
- end
- baş
Başlangıcı olanın sonu da vardır.
- Whatever has a beginning also has an end.
O, kendini öldürmeye çalıştı fakat o başarısızlıkla sonuçlandı.
- He tried to kill himself but it ended in failure.
- end
- (Tekstil) 1. uç 2. son
- end
- {f} bitirmek, son vermek; bitmek, sona ermek
- end
- bitme
Onun bitmeyen masallarından sıkıldım.
- He bored me with his endless tales.
Tatil bitmek üzeredir.
- The vacation is close to an end.
